[melika]

تا که آيد نام زيبای حسين (ع)


اشک آيد از دو چشمان ترم


روضه‌هايش چون به گوشم می‌رسد


می‌زند بر سينه و دل آزرم


کاش می‌شد کربلا باشم شبی


تا به برگيرم مزار دلبرم


ياد دارم کودکی بودم ولی


شور عشقی بود دائم در سرم


تا که آيام محرم می‌رسيد


می‌نمودم رخت ماتم در برم


ياد دارم مانده در گوشم هنوز


گريه‌های بی صدای مادرم


اينچنين مي‌گفت با صد شور و شين


من فدای کام عطشان حسين (ع)

ممنون برادر عزیز گرامی دست گلتون درد نکنه


اجرتون باخدا وامام حسین علیه السلام

منتظر مطالب ارجمند وعالیتون


موفق باشید